Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και η αναποτελεσματική “εμμονή” μείωσης του μισθολογικού κόστους

Την τελευταία διετία 2010 -2012 έχει απορρυθμιστεί ολόκληρο το οικοδόμημα γύρω από τις εργασιακές σχέσεις και το εργατικό δίκαιο, όπως είχε διαμορφωθεί έπειτα από αγώνες και κατακτήσεις δεκαετιών. Στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, το μισθολογικό κόστος μπήκε στο στόχαστρο των δανειστών μας, προκειμένου να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις και να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας. Έτσι από τη μη παρέμβαση του κράτους στις συλλογικές διαπραγματεύσεις του ιδιωτικού τομέα και την ελευθερία της συλλογικής βούλησης των κοινωνικών εταίρων στη διαμόρφωση του περιεχομένου των συλλογικών συμβάσεων, επήλθε η άμεση παρέμβαση του κράτους. Με νόμο ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22% και για τους νέους έως 25 ετών κατά 32%, δόθηκε έμφαση τις επιχειρησιακές συμβάσεις και τις συμβάσεις με ενώσεις προσώπων, καταργήθηκε η επέκταση και η κήρυξη ως γενικώς υποχρεωτικών των συλλογικών συμβάσεων, μειώθηκε ο χρόνος της παράτασης ισχύος των σσε που έληξαν ή καταγγέλθηκαν από τους έξι στους τρεις μήνες, καταργήθηκαν (με ερμηνευτική εγκύκλιο!) οι κλαδικές συμβάσεις για τους νέους από 18 έως 25 ετών, πάγωσαν οι αυξήσεις μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10%, άλλαξε η λειτουργία του Ο.Μ.Ε.Δ. καθώς αποσυνδέθηκε η Μεσολάβηση από τη Διαιτησία, θεσμοθετήθηκε η προσφυγή στη Διαιτησία μόνο με κοινή συμφωνία εργατικής και εργοδοτικής πλευράς, περιορίσθηκε το περιεχόμενο των διαιτητικών αποφάσεων. Ρυθμίσεις αμφιλεγόμενης συνταγματικής νομιμότητας καθώς προσβάλουν την συνδικαλιστική ελευθέρια, τη συλλογική αυτονομία (αρ. 23 παρ. 1 και άρθρο 22 αρ. 2) αλλά και με την ίδια την ελευθερία των συμβάσεων και το δικαίωμα στην εργασία ( άρθρο 5 παρ. 1 και άρθρο 22 παρ. 1 του Σ). Και ρυθμίσεις μη συμβατές με τους όρους διεθνών συμβάσεων για την προώθηση της ελευθερίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων ΔΣΕ 87/1948 (κύρωση με Ν.4204/1961) και ΔΣΕ 98/1949 (Ν. 4205/1961) και το κοινοτικό κεκτημένο. Αυξήθηκε όμως η ανταγωνιστικότητα και μειώθηκε η ανεργία με τις πιο πάνω ρυθμίσεις; Αυθήξηκαν οι θέσεις εργασίας; Επετεύχθησαν οι δημοσιονομικοί στόχοι; Η μείωση του μισθολογικού κόστους εργασίας και η απορρύθμιση του συλλογικού εργατικού δικαίου μέχρι στιγμής δεν έχει ούτε στο ελάχιστο ικανοποιήσει το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και δεν έχει συμβάλλει στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Αντίθετα, η ύφεση όλο και μεγαλώνει, ενώ παράλληλα η ανεργία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι εκτοξεύθηκε στο 23,6% το β’ τρίμηνο του 2012, -το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011 ήταν 16,3%-, στους νέους από 15- 24 ετών έφθασε στο 53,9%, στις δε γυναίκες αυτής της ηλικίας η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 62,1%. Και ενώ η μείωση του μισθολογικού κόστους διαφαίνεται ότι δεν αποτελεί τη λύση για την ανταγωνιστικότητα συνεχίζεται σήμερα η διαπραγμάτευση μέχρι να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί, να παγώσουν ή να καταργηθούν οι αυξήσεις με τις τριετίες, να καταργηθεί το επίδομα γάμου, να αλλάξει το πλαίσιο για τις αποζημιώσεις και το χρόνο εργασίας, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Με κορυφαία πρόκληση για τις αντοχές της κοινωνίας την κατάργηση της καθολικής εφαρμογής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αλλαγές αμφίβολης και πάλι συνταγματικής νομιμότητας που δίνουν τη «χαριστική βολή» στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε μία «ειδική οικονομική ζώνη». Αντί οι δανειστές μας να μελετούν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας ενδυναμώνοντας τους άλλους τομείς που συνδέονται άμεσα με αυτήν όπως είναι η ενίσχυση της καινοτομίας, της εκπαίδευσης και κατάρτισης του ανθρώπινου δυναμικού, το τέλος στο ψηφιακό χάσμα, η αξιοποίηση του επιστημονικού προσωπικού, η πάταξη της γραφειοκρατίας, η μάχη για ένα υγιές επενδυτικό - επιχειρηματικό περιβάλλον, η βελτίωση των υποδομών (μεταφορές-ενέργεια–τηλεπικοινωνίες), η καταπολέμηση της διαφθοράς και της παραοικονομίας, η δημιουργία ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, η ενδυνάμωση στη λειτουργία των θεσμών και η προσήλωση στην υψηλή ποιότητα προιόντων και υπηρεσιών με τη μείωση των τιμών και την καταπολέμηση των καρτέλ, επιμένουν να διαπραγματεύονται εκ νέου τη μείωση του μισθολογικού κόστους και τη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και διαπραγματεύσεων. Αυτή η συνταγή έχει αποτύχει. Καιρός να ενισχυθούν οι άλλοι τομείς που συμβάλλουν στην ανταγωνιστικότητα. Η περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων και μισθολογικού κόστους δεν έχει παρά να εξαθλιώσει κι άλλο την κοινωνία και να φέρει στα όριά της την κοινωνική συνοχή. Απαιτείται αλλαγή σχεδίου, διαφορετικά η ύφεση είναι σίγουρο πως θα βαθύνει ακόμη περισσότερο και η ανεργία θα σπάσει κάθε παγκόσμιο ρεκόρ.

Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι ακόμα ισχυρές και δίνουν λύσεις. Μία "win - win" διαπραγμάτευση στους κόλπους του ΟΜΕΔ

Η πρόσφατη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων (ΠΟΞ και ΠΟΕΕΥΤΕ) με την υπογραφή κλαδικής σύμβασης εργασίας, που αποτελεί ίσως την πιο κομβική κλαδική για την ελληνική οικονομία, απέδειξε ότι οι κοινωνικοί εταίροι έχουν την ωριμότητα, τη βούληση, το σθένος να προχωρούν σε συμφωνίες που μέσα στη δίνη της κρίσης σώζουν και τις δύο πλευρές από την απόλυτη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Η διαπραγμάτευση για την κλαδική όσων εργαζόνται στα ξενοδοχεία όλης της χώρας, μέσα από τις υπηρεσίες του ΟΜΕΔ, ήταν σκληρή. Όμως, τελικά, τα μέρη συμφώνησαν - αποδεχόμενα την πρόταση Μεσολάβησης που τους υπέβαλλα-. Σήμερα βρίσκεται σε ισχύ η σύμβασή τους, που αποτελεί καλό οιωνό για την επίτευξη εργασιακής ειρήνης στον κλάδο του τουρισμού, τη διατήρηση ή και αύξηση των θέσεων εργασίας, την επιβίωση των επιχειρήσεων,τη διατήρηση όλων των θεσμικών κατακτήσεων δεκαετιών, τη διατήρηση όλων των επιδομάτων, του 13ου και 14ου μισθού, των αποζημιώσεων των εποχικών, της επαναπρόσληψης, του 8ωρου- πενθημέρου, την αποφυγή για τους εργαζόμενους μειώσεων της τάξεως του 50% η οποία θα προέκυπτε αν δεν υπογραφόταν η σύμβαση καθώς τότε θα διατηρούνταν μόνο ο βασικός μισθός και τα 4 επιδομάτα -όπως προβλέπεται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο-. Το αποτέλεσμα της συμφωνίας δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια "win- win" διαπραγμάτευση. Και τα δύο μέρη κέρδισαν. Καιρός τώρα να παρακολουθούμε αν θα τηρηθεί η συμφωνία. Για το κείμενο της ΣΣΕ κάντε κλικ εδώ: http://www.omed.gr/el/index.php?module=mysse&action=data&myid=106<

Το «νέο ΠΑΣΟΚ» θα κριθεί στην ιδεολογική κατεύθυνση που θα έχουν οι προτεινόμενες λύσεις του

Η εξαγγελθείσα αναγέννηση - «επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ» ελπίζουμε να μην έχει την ίδια μοίρα με την «επανίδρυση του κράτους» του κ. Καραμανλή, αλλά ούτε και την ίδια κατάληξη με τη ρήση του ΓΑΠ «τα κοστούμια εξουσίας θα μείνουν στην ντουλάπα» κάτι το οποίο ουδέποτε έπραξε. Η αναγέννηση πρέπει να είναι πρωτίστως αναγέννηση ιδεών και επανατοποθέτηση και επαναπροσδιορισμός των αρχών και αξιών μας. Ολόκληρου του ιδεολογικού πλαισίου που πρεσβεύουμε. Αν πρόκειται να γίνει αναγέννηση μόνο με ηλικιακά κριτήρια δίχως σαφές ιδεολογικό περιεχόμενο δεν θα αφορά την κοινωνία και θα είναι πάλι για εσωτερική κομματική κατανάλωση. Όμως η νέα γενιά αλλά και οι επόμενες γενιές έχουν ανάγκη από πολιτικούς που νοιάζονται για το παρόν και το μέλλον τους και όχι για τα ποσοστά που παίρνουν στις εκλογές. Τι πρεσβεύει σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Ποια είναι η ταυτότητά του; Μπορεί να δώσει προοδευτικές λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας; Εκεί θα κριθεί. Κυρίως στην ιδεολογική κατεύθυνση που θα έχουν οι προτεινόμενες λύσεις του. Προς τα πού θα είναι στραμμένη αυτή η ιδεολογική κατεύθυνση; Αν είναι στην κατεύθυνση της διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, της ενίσχυσης της κοινωνικής ανισότητας, της υπεράσπισης των συμφερόντων των ισχυρών, ας διαλυθεί. Υπάρχουν άλλες δεξιές δυνάμεις που μπορούν να το επιτύχουν γιατί αυτή είναι η στόχευσή τους. Αν όμως επαναπροσδιορίσει τις αξίες του και επανέλθει στη ρίζα του που βρίσκεται μέσα στην κοινωνία, στη ρίζα του που είναι ο άνθρωπος, τότε θα αναδυθεί από τις στάχτες του. Πώς θα γίνει αυτό; Μα με ειλικρινή ανασκόπηση της ιστορικής του πορείας, των λαθών του και με πλήρη αναγέννηση των ιδεών του που θα στηρίζονται σε ρεαλιστική βάση. Τα δύο τελευταία χρόνια με τη χρεοκοπία προ των πυλών, το ΠΑΣΟΚ διαχειρίστηκε την κρίση σαν να εξυπηρετούσε αλλότρια συμφέροντα και όχι αυτά του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός μας έδωσε το ιστορικό χαμηλό στις εκλογές, στέλνοντας μήνυμα ότι τον λησμονήσαμε, τον εγκαταλείψαμε. Αυτή είναι η αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε ό,τι εκπροσωπούσε κατά τη διάρκεια της πολιτικής του ζωής. Οι επιλογές του κατά την προσπάθεια να διασώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία έναντι των αγορών οδήγησαν στη χρεοκοπία της ελληνικής κοινωνίας. Πάνω από 1 εκατομμύριο συμπολιτών μας είναι άνεργοι. Πάνω από 3 εκατομμύρια συμπολιτών μας (το 27,7% της ελληνικής κοινωνίας) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η απορρύθμιση στης αγορά εργασίας με την υπ’ αριθμ. 6/2012 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου έγινε πράξη. Αποτέλεσε, θα τολμήσω να πω, ωμό «βιασμό» στις εργασιακές σχέσεις και τους συσχετισμούς στον τομέα της εργασίας. Δεν μιλάμε πια για ζούγκλα. Η ζούγκλα έχει και κάποιους κανόνες. Το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για την κατάργηση του συλλογικού εργατικού δικαίου και την επαναφορά στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έπρεπε να πει το μεγάλο ΟΧΙ. Ό,τι είχαμε κατακτήσει ποδοπατήθηκε. Οι κοινωνικοί εταίροι και ο ρόλος τους απαξιώθηκε καθώς το κράτος έβαλε χέρι στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ο ΟΜΕΔ και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις φυτοζωούν, σαν τον ασθενή που ζει καλωδιωμένος και με οξυγόνο μέχρι να καταλήξει. Δεν υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις. Οι συσχετισμοί υπέρ των μεγάλων και ισχυρών άλλαξαν με υπογραφή και του ΠΑΣΟΚ. Η δύναμη του κόσμου της εργασίας εξαΫλώθηκε ολοσχερώς. Έπρεπε να αντισταθούμε σε μια τέτοια επέλαση ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Επέτρεψε στις τράπεζες και σε όσους αυτές εξουσιάζουν να μας κάνουν «πειραματόζωα» κάτι που έχουν παραδεχθεί σημαντικοί οικονομολόγοι όπως ο Richard Wolff, φιλόσοφοι όπως ο Slavoj Zijek, αρθρογράφοι όπως ο Amol Rajan της εφημερίδας Independent κα. Μπορώ ώρες πολλές να μιλώ για το τι απορρύθμισε το ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο είναι όμως το μέλλον, οι επόμενες γενιές της Ελλάδας. Το ζητούμενο είναι οι προοδευτικές και ρεαλιστικές λύσεις στα ίδια προβλήματα, η φυγή προς τα εμπρός. Ο ελληνικός λαός ζει στην καθημερινή του ζωή τις συνέπειες αυτής της απορρύθμισης. Γι’ αυτό οργισμένος έδωσε την απάντησή του στις εκλογές. Είπε: «είμαι εδώ, κυρίαρχος». Οφείλει το ΠΑΣΟΚ να τον ακούσει. Να εγκαταλείψει τη λογική της ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΉΛΟΥ. Να βγάλει το κεφάλι από την άμμο. Να δώσει στα ίδια προβλήματα ΆΛΛΕΣ λύσεις. Με κύριο γνώμονά τον κυρίαρχο λαό. Το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος και η ζωή του θα κριθούν από την ιδεολογική κατεύθυνση που θα έχουν οι λύσεις τις οποίες θα δώσει στα σύγχρονα προβλήματα. Γιατί μέχρι τώρα πολλοί από αυτούς που μας εξουσίαζαν μέσα από τους κόλπους του δεν ήταν πως δεν μπορούσαν μόνο να δώσουν λύσεις, δεν έβλεπαν δεν γνώριζαν καν το πρόβλημα.